یه روزی

یه روزی خسته از کلاس بر میگشتم تو مترو یه مادر و دختر بودن خوشحال پوست صورتشون برق میزد انقدر حالشون خوب بود 

از بازار بر میگشتن تازه یادمه اکباتان شوهر دختر منتظرشون بود و مادره تنها تا کرج اومد چقدر اون لحظه من دلم خواسته بود یه خونه واس خودم داشته باشم نقلی باشه با وسیله های خوشکل

چقدر واسشون ذوق کردم و لبخند زدم

میگن خواسته هات رو روی کاغذ بنویس تا وقتی بهشون رسیدی یادت نره  چی میخواستی

من رو خواسته هام انقدر پافشاری میکنم که میشن

گاهی مامان میگه مادر چیزی رو به اصرار نخواه شاید سهمت نباشه

اما من میگم خدا معربونه مگه میشه من یه چیز به دلم بیوفته بهم نده

یه روزی از کرج که رد میشدیم بریم تهران من عاشق چراغهای روشن کرج بودم واقعا لذت میبردم

اون موقع ها ولنجکم دوست داشتم اما شهید بهشتی قبول نشدم یه جا قبول شدم که اون چراغ روشنا باشن

تو زندگی همه ما پر از یه روزی هاست که چیزی خواستیم و واسش تلاش کردیم

امیدوارم روزگارتون پر از رونق باشه روزهای اخر سال