یادم نمیاد پا تو کفش کسی کرده باشم...

وقت عروسیش با تمام تلاش من و مامان قرار شد اون دوست ارایشگر از یه شهر دور بیاد و آرایش عروس رو انجام بده

شهر دور کوهستانی و خشک بود شهر عروسی مرطوب و معتدل

واسه همین وسط عروسی موهای عروس نیاز به ترمیم داشت چون ارایشگر عزیز یادش نبود رطوبت هوا با مو چیکار میکنه

اصلا از خانوم ارایشگر خوشم نمیاد

دیروز مهمانشون بود 

زنگ زدن که هانی  میخوای موهات رو کراتینه کنی؟گفتم نه تحقیق کردم کراتینه واسه موهای من کارایی نداره من رنگ کردم نه مش که کراتین موهام رفته باشه

باز زنگ زد که یکی از برندهای شامپو و رنگ فقط به آرایشگرا یک ماسک کراتینه خوب میده و تو حمام میذاری رو موهات و وز مو رو میگیره

گفتم من موهام مجعده وزش در اثر سوختن نیست که فر فریه

میگفت بیاد موهاش رو ببینم تا وقت عقد که میخوام بیام!!!

گفتم جان؟؟؟؟مگه من آرایشگر خواستم از کسی؟

بهم برخورد 

خب چرا انقدر بیکار شدید که بخواهید وقتی نیستم از من صحبت کنید؟

من این رو بچشم لطف ندیدم

بچشم دخالت دیدم از طرف عزیزانم

من کاری به کار کسی ندارم چرا راجع به احوالات من نظر میدین؟

چرا مدام یاد آوری  میکنید طلا و لباسم رو برم بخرم؟

یعنی واقعا خودم نمیفهمم باید کی برم خرید؟

میگید ممکنه پارچه کم بیاد

خب کم بیاد...

یعنی مهم تر از آرامش اعصاب منه؟

بزرگترا مثل مامان بابام آرامش داشته باشید

با عجله و نظر دادن بیجا اذیتم نکنید

حتی اگر عزیزترین خاله دنیام باشید